Góry Sowie Zamek Ksiąz

       Wojenne Tajemnice Zamku Książ
                 Kryptonim Brabant  1

 Jest rok 1942, do Zamku  Książ  sprowadzono robotników z Włoch, a następnie 400 górników z Donbasu. W pobliżu starego cisa nad Pełcznicą powstał obóz Organizacji Todta. 

  W roku 1943 z rozkazu gauleitera NSDAP Karla Hanke zamek wraz z przyległymi obszarami otoczono gęstymi zasiekami z drutu kolczastego, kordonem wartowników i zmową milczenia. Do jego wnętrz sprowadzono 1000 robotników z paramilitarnej organizacji Todt, którzy zapoczątkowali przebudowę  zamku

  W naziemnej części kompleksu zamku Książ , prace prowadzono na terenie zamku jak również w jego okolicy w promieniu około 1 km. W zamku przystąpiono do przebudowy części pomieszczeń , niszcząc przy tym wyposażenie m.in. sali Krzywej, Konrada i holu Bolka, gdzie pozrywano zabytkowe plafony.
Z drugiego poziomu piwnic zamkowych poprowadzono do pierwszego poziomu podziemi szyb klatki schodowej. W związku z tymi pracami w jednym z pomieszczeń na parterze zamku ustawiono kompresor, niszcząc przy okazji piękną, zabytkową podłogę. Na głównym tarasie , obok wlotu szybu wentylacyjnego ulokowano skład materiałów budowlanych, natomiast przed budynkiem biblioteki wybudowano tajemniczy, żelbetowy zbiornik, w którym jak mówią świadkowie nawet zimą woda była ciepła.....Poważne prace miały miejsce w okolicy zamku.  

Ze stacji kolejowej Wałbrzych - Szczawienko poprowadzono torowisko kolejki wąskotorowej, biegnące obok dzisiejszego parkingu w stronę podziemi ,
rozładunkiem przywożonych kolejka materiałów budowlanych  obłożono więźniów Arbeitslager Fürstenstein,  założonego u podnóża zamku

 W maju 1944 roku utworzono dodatkowo Arbeitslager Fürstenstein jako oddział roboczy podobozu w Głuszycy należącego do obozu koncentracyjnego Gross Rosen. Przebywali w nim Żydzi z Polski, Węgier, Grecji i innych krajów europejskich. W 1944 roku liczba robotników przymusowych i więźniów w samym Książu wynosiła około 3000. Specjalne biuro budowlane zatrudniało 35 architektów,   całość prac przygotowawczych rozplanowano do 1950 roku. Operacja prowadzona była w ramach akcji Riese, zaś kompleks w Książu otrzymał nazwę kodową Brabant 1

 Bogusław Wołoszański w trzecim odcinku audycji telewizyjnej w marcu 2000 roku mówił, że według dokumentów Archiwum w Koblencji od lata 1943 r. Książ miał się stać składnicą akt SS i Głównego Urzędu Bezpieczeństwa Rzeszy. Akcja ta nosiła kryptonim Brabant I. Józef Kłyszejko przesłuchiwany w Okręgowej Komisji Badania Zbrodni Hitlerowskich we Wrocławiu stwierdził do protokółu, że pod koniec wojny do Książa zaczęły napływać transporty dużych skrzyń wypełnionych nieznanymi przedmiotami

  J. Piszczek zwraca uwagę, że intensywne prace w podziemiach zamku Książ trwały nieprzerwanie do końca, tj. do 10 maja, mimo że Hitler już wcześniej popełnił samobójstwo, Festung Breslau skapitulowała, a dowództwo niemieckie dzień wcześniej podpisało kapitulację. Dopiero wkroczenie do Wałbrzycha wojsk radzieckich 10 maja 1945 roku przerwało roboty w Książu.
Co robili Niemcy w podziemiach Książa w sytuacji, kiedy front wschodni przesunął się do Berlina, a zachodni alianci dotarli nad Łabę? Skąd się brało takie natężenie robót 

  przed zawalonym północnym wejściem nr1,tutaj dochodziły tory kolejki  wąskotorowej.

  Niemieccy  żołnierze ochraniający budowany     specjalny  obiekt na terenie zamku wspominali, że przygotowują schron przed bardzo potężną bronią. W tym celu w ogromnej skale, na której stoi twierdza, wykuto sieć korytarzy, które do końca wojny osiągnęły długość prawie 900 metrów oraz głębokość do 50 metrów. Wydrążono też kilka krzyżujących się w podziemiach pod kątem prostym pomieszczeń, a ze znajdującego się 15 metrów poniżej poziomu gruntu centralnego szybu transportowego poprowadzono betonowe korytarze do zamkowych piwnic i poprzez windy połączono z barokową częścią budowli. Na dziedzińcu wykuto w skale szyb z windą do transportu samochodów. Planowano także doprowadzić do zamku linię kolejową, co według niektórych - przynajmniej częściowo - zrealizowano

  W zamierzeniu konstruktorów zamek miał być osiągalny wyłącznie drogą podziemną, tunelami samochodowymi i kolejowymi. Pod ziemią stworzono przynajmniej dwa poziomy kuluarów i komór, połączonych z piwnicami zamku. Pierwszy poziom znajduje się 15 m pod ziemią (długość ok. 80 m, 180 m², 400 m³), drugi 53 m pod dziedzińcem zawiera cztery sztolnie oraz sieć krzyżujących się ze sobą szerokich korytarzy (5 m wysokości i 5,5 m szerokości), a także cztery wybetonowane komory

 

                     

Podziemną część kompleksu zamku Książ stanowią 

wyrobiska o dwóch znanych na dzień dzisiejszy poziomach.
 

Pierwszy poziom znajduje się na głębokości 15 m pod zamkiem a wejście do jego podziemi prowadzi z tarasu bogini Flory. Idąc tunelem mijamy wartownię, wejście do windy łączącej podziemia z poszczególnymi kondygnacjami zamku oraz szyb klatki schodowej dochodzący do poziomu piwnic zamkowych. Podziemia poziomu pierwszego mają długość około 80 m powierzchnię 180 m2 i kubaturę 400 m3.



Drugi znany poziom podziemi znajduje się na głębokości 53 m pod dziedzińcem położonym na wysokości 399 m n .p. m. Podziemia te składają się z czterech sztolni dolotowych oraz sieci krzyżujących się ze sobą wyrobisk chodnikowych powiększonych do rozmiarów hal (5 m wysokości i 5,5 m szerokości). Tam też , znajdują się cztery, całkowicie wybetonowane komory o wymiarach 13 x 4,5 x 3,8 m, oraz trzy szyby o ściśle określonym przeznaczeniu:
Szyb nr 1 - o średnicy 5 m miał pomieścić windę i urządzenia wentylacyjne.
 

Szyb nr 2 - o średnicy 3,5 m służyć miał celom wentylacyjnym, natomiast w trakcie budowy podawano nim beton do podziemi.

Szyb nr 3 - o średnicy 0,7 m wykonany tylko do podawania betonu.
 

Podziemia poziomu drugiego jako jedyne obecnie znane posiadają tak wysoki stopień wykończenia, niestety na dzień dzisiejszy są całkowicie niedostępne z racji ulokowania w nich aparatury pomiarowej stacji sejsmograficznej PAN.

                              Teren przy zamkowy

Teren dawnej bramy która zamykała dostęp do drążonych sztolni pod zamkiem , tym nasypem  przebiegał tor wąskotorówki.



  .Na terenie przyzamkowym utworzono szereg dużych komór i budowli, których przeznaczenie pozostaje dyskusyjny .

 Obok parkingu, na wzgórzu wybudowano dwa duże zbiorniki na wodę, które zasilano w wodę ze studni głębinowej. Okolice parkingu zajmował podobóz, tuż za parkingiem zlokalizowano z kolei dużą przepompownię.  

 Jedną z ciekawszych budowli zlokalizowano przy kapliczce rodowej Hochbergów. Obok rozległych piwnic wybudowano komorę, do której prowadzą z powierzchni szyby, które sprawiają wrażenie instalacji wentylacyjnej. Z dna komory odchodzą dwie obetonowane studzienki, niestety zagruzowane. Przeznaczenie tego obiektu jest niestety nieznane.

 

Podziemne szyby wentylacyjne na terenie cmentarza przy kaplicy są ukryte miedzy  krzewami kwiatowymi gdy się tam wejdzie,można  otworu takiego  nie dostrzec i wpaść, ja stałem pół metra i nie dostrzegłem niebezpieczeństwa.

                                                                                                                                                                                                     

               Tajemnice Starego Zamku   

    

                                                                                           

  W czasie wojny obszar był objęty specjalnym nadzorem żołnierzy Luftwaffe.

 Czy   wybudowano tajne   laboratorium Luftwaffe pod Starym zamkiem ?? Podobno nowi mieszkańcy Wałbrzych jeszcze w latach 60 XX wieku znali tajne korytarze. Mogło istnieć podziemne połączenie Starego Książa z podziemiami zamku Książ, których do końca nie zbadano, bo nikt na to nie dostaje zgody.

W Wąwozie Pełcznicy między zamkami pozostały ślady obozu Furstenstein II. Na płaskim placu tuż nad rzeką widać fundamenty baraków i innych budowli, wcześniej w wąwozie ziemna budowla przypominająca kolektor ściekowy, przy rzece w wąwozie widać kilka betonowych elementów. Przeplatają się z gruzami architektury parkowej

 Nie istnieją żadne potwierdzone informacje na dowód istnienia podziemnego obiektu Luftwaffe pod Starym Książem, nie można też ufać pamięci świadków. Zbyt wiele jest jednak śladów w wąwozie Pełcznicy i okolicach ruin żeby odrzucić takie przypuszczenia. 

                             

                        Hipotezy

  Z dużym prawdopodobieństwem do Książa został ewakuowany po bombardowaniach berliński Instytut Medycyny Lotniczej. Przeprowadzano w nim m. in. próby wytrzymałości organizmów ludzkich (więźniów z Dachau) na przeciążenia. Pracami tymi kierował późniejszy twórca podstaw medycyny kosmicznej w USA, Hubertus Strughold 

 '' W zamku Książ pracował pionier lotów kosmicznych, Herbert Strughold. Wyniki jego prac przejęli Amerykanie do swojego projektu kosmicznego. W wywiadzie dla polskiego dziennikarza powiedział:
?Interesowały mnie szczególnie badania drgań, jakie mogły wystąpić - wiedziałem, że mają one duże znaczenie. Gdy zbombardowano nasze laboratorium, przeniesiono mnie na Śląsk. Był to zamek baronowej, teraz należy do Polski ''....


 Tajne Laboratoria Technologi Lotniczej- projekt ,,Chronos''
 
 Wielkie centrum badawcze III Rzeszy.? 

Nowa Kwatera Hitlera-z Podziemnym schronem Przeciwatomowym ???


 Skrytka Depozytowa, zrabowanych dzieł sztuki z Włoch.

 Składnica Tajnych Dokumentów oraz  archiwa.
  W podziemiach Zamku Książ znajdowały się też archiwa Głównego Urzędu Bezpieczeństwa III Rzeszy. Badacze twierdzą, że oprócz tajnych depesz wojennych, a także kryptogramów dot. zagadki Enigmy,  mogą leżeć tu dokumenty niemieckich notabli z tajnymi kontami w szwajcarskich bankach,  a także... dane agentów.  Ten wątek potwierdza Bogusław Wołoszański, który kręcił tu z ekipą filmową serial „Tajemnice twierdzy szyfrów.

Tajne Miejsce Ukrycia Bursztynowej Komnaty ??                    ,,Sala Konrada wymiarami pomieszczenia odpowiada rozmiarom Bursztynowej Komnaty. Wzmocnienia stropów, a także zewnętrzne przeróbki wykonane po 1943 roku przez Organizację Todta – już po skonfiskowaniu majątku i wykwaterowaniu ks. Daisy w 1941 roku – świadczą o adaptacji tego pomieszczenia na cele inne niż pałacowa sala balowa. ''                                       

 Niemcy planowali uruchomianie w podziemiach, bardzo nowoczesnej centrali telefonicznej, z działem nasłuchu radiowego. Dziś przypominają o tym puste kanały po przewodach telekomunikacyjnych. Gdy w latach 50   Rosjanie opuścili teren zamku , polskie władze zainstalowały tu zagłuszarkę Radia Wolna Europa.

Włoski Skarb
Gőringa.
                                                                                                                                                        Z   początkiem II wojny światowej muzealnicy wielu krajów szukali miejsc, w których można byłoby ukryć najcenniejsze zbiory przed ewentualnością rabunku lub bombardowania. Miało to miejsce także  w południowych Włoszech, gdzie w kilkunastu muzeach Neapolu i innych miast Sycylii i Sardynii znajdowały się prawdziwe skarby sięgające czasów starożytnych. Postanowiono je schronić w bezpiecznym miejscu To nie był taki sobie zwykły ładunek na kilka samochodów ciężarowych, bo dotyczył ponad 60 tysięcy przedmiotów, w tym 37 tysięcy dzieł sztuki  pałacu królewskiego, muzeów i kolekcji prywatnych.
Niedaleko, bo około 80 kilometrów od Neapolu znajdował się olbrzymi klasztor na Monte Cassino, a w nim rozległe piwnice i ukryte pomieszczenia. Szybko podjęto decyzję. Przewieziono tu 187 potężnych skrzyń z najcenniejszymi archiwaliami, dziełami sztuki, obrazami, księgami i zbiorami monet. Wydawało się, że w tym zabytkowym i dobrze chronionym przez braci zakonnych miejscu nic im nie zagrozi.
Latem 1943 roku ofensywa aliantów niosąca ze sobą wyzwolenie Włoch napotkała opór niemieckiej obrony na tzw. Linii Gustawa. Punktem zapalnym okazało się Monte Cassino, zamienione przez oddziały niemieckie w twierdzę. Aby ocalić skarby zgromadzone w klasztorze zdecydowano się je wywieź pod ochroną  wyspecjalizowanej dywizji „Hermann Gőring.”. Łącznie przetransportowano 127 ciężarówek Niewielką część zbiorów przeznaczono do zwrotu, większość łącznie ze zbiorami z muzeów Neapolu i Syrakuz została przewieziona koleją do magazynów głównych dywizji  pod Berlinem, a następnie przekazana w prezencie z okazji urodzin 12 stycznia 1944 roku, „wielkiemu kolekcjonerowi sztuki”, marszałkowi Hermanowi Gőreingowi w jego rezydencji w Carinhall
W rok potem, w lutym 1945 roku, gdy sytuacja na froncie stawała się coraz trudniejsza, a do Carinhall zbliżało się natarcie wojsk sowieckich,  marszałek Gőring zdecydował się ratować swoje zdobycze. Wybór padł na zamek Książ, z którego przeniesiono wcześniej w lipcu 1944 roku do klasztoru w Krzeszowie zbiory Pruskiej Biblioteki Państwowej. W to samo miejsce w Książu przewieziono pociągiem specjalnym i umieszczono większość depozytu z Monte Cassino. Akcja transportowa była eskortowana przez oddziały specjalne Obersturmbanführera SS Ottona Korzennego.
Decyzja o ukryciu „skarbów Gőringa” w Książu była dobrze przemyślana Miał on pełną świadomość tego, co się tutaj dzieje, zwłaszcza że odbywało się pod eskortą dowództwa Luftwaffe. Wiedział, że podziemny Książ stał się fortecą nie do zdobycia, że istniała zawsze możliwość zablokowania wejść zawałami i uchronienia w ten sposób bezcennych zbiorów. Liczył się z tym, że Książ uniknie takich bombardowań, jakie spotkały klasztor na Monte Cassino w lutym 1944 roku

                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                  

 http://www.gorytajemnic.pl/ciekawe-miejsca/tajemnice-starego-ksiaza.html
 http://maciejgajos.blog.interia.pl/?id=1946574
 Serwis paranormalne.pl
 http://www.ksiaz.eu/